مـاه غـم، مـاه عـزا، ماه محن            بر تو بـادا تـسلیت یـابن‌الحسن

در عـزای جدّ مظلومت حسین            اشکهایت گشته جاری از دو عین

شال غم افکنده‌ای مولا به دوش            ناله از دل می‌کشی با صد خروش

گر نـبـودم تا تو را یاری کـنم            آنـقـدر بـهـرت عـزاداری کـنم
اشک چشمم گر شود روزی تمام            خون کنم جاری ز چشمانم مدام
کی فراموشم شود این خاطرات            کـام عـطـشـان تو و آب فرات
کی رود از یاد من شـمـشیرها            نـیـزه‌هـا و سنـگـهـا و تـیـرهـا
چـهـره‌هـای نـیـلی و افـروخته            جـامه‌ها و خـیـمه‌های سوخـته
تا که یـاد آیـد مرا از قـتـلـگـاه            ناله از دل برکشم با سوز و آه
زین وصیت‌ها همه جان بر لبم            داغــدار عــمـۀ خـود زیــنــبـم